مدح و شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام
کـام بـهـار طـعـمـۀ جـام خـزان شـده زهـری بلای جـان امامی جـوان شده غربت کم است در حق مردی که خانه‌اش زنـدان و خود شبـیه به زنـدانیان شده بـی‌تـاب لــرزش بـدنـش دیـدۀ زمـیـن گـریان دست و پا زدنـش آسمان شده حـتی بـرای کـاسه آبـی رمـق نداشت دستی که از شـرار سـتم ناتـوان شده برخورد چیست با لب و دندان که مهدی‌اش حالا کنار بستر او روضه خوان شده ای وای از آن غریب که لبهای تشنه‌اش زخـمی دست بـی‌ادب خـیـزران شـده ای وای از آن عزیز که اهل و عیال او پائـین نـشین مجـلس نامحـرمـان شده ای وای از آن شهید که انگشت‌های او مقصود دست غارت آن دشمنان شده |